มรรตยะ, มรรตัย, มัตตัย, มัตยะ

(มันตะยะ, มันไต, มัดไต, มัดตะยะ) น. ผู้ที่ต้องตาย, ได้แก่ พวกมนุษย์ และสัตว์ดิรัจฉาน, คู่กับ อมร ผู้ไม่ตาย คือ เทวดา.