บแรง, บ่แรง

ก. ไม่มีกำลัง, ไม่ไหว, เช่น มีลางสิ่งกินอันบ่แรงหลักถานเขา เนื้ออันบ่แรงนั้นกลัวเขา ก็แล่นไปเร้นที่ลับ (ไตรภูมิ).