ตรับ, ตรับฟัง

(ตฺรับ) ก. เอาใจใส่คอยฟังข่าวคราวทุกข์สุขหรือความคิดเห็นของผู้อื่นเป็นต้น, มักใช้เข้าคู่กับคำ สดับ เป็น สดับตรับฟัง, เช่น เคยดัดฤดีตาตื่นตรับ สยงสารสงงคีตขับทรอท่อ (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).