ตระโมจ

(ตฺระโหฺมด) ว. ว้าเหว่, เปลี่ยวใจ, โดดเดี่ยว, เขียนเป็น ตรโมจ ก็มี เช่น ก็จะให้ไท้ธอยู่ลิงโลจ ตรอมตรโมจพระองค์ ในไพรพงพนเวศนั้น (ม. คำหลวง สักรบรรพ).