ชิด ๑

น. ชื่อเนื้อในลูกไม้ชนิดหนึ่งได้จากต้นตาว [ Arenga pinnata (Warmb) Merr. ] มีเนื้อคล้ายลูกจาก เรียกว่า ลูกชิด. (ดู ตาว ๒, ต๋าว ประกอบ).

ว. ชิดทีเดียว เช่น ว่องไวไล่กระชิดติดพัน (รามเกียรติ์ ร. ๒).