ชะล่า ๒, ชะล่าใจ

ก. ฮึกเหิมจนประมาท เช่น แสนเสียดายนันทาที่น่ารัก ชะล่านักวิ่งออกนอกถนน (แบบเรียน), โจรชะล่าใจปล้นกลางวันแสก ๆ.