จรล่ำ, จรหล่ำ

(จอระหฺล่ำ) ก. เที่ยวไปนาน, ไปช้า, เช่น ในเมื่อชีชูชกเถ้ามหลกอการ ไปแวนนานจรล่ำแล (ม. คำหลวง ชูชก), เท่าว่าทางไกลจรล่ำ วันนี้ค่ำสองนางเมือ (ลอ), คิดใดคืนมาค่ำ อยู่จรหล่ำต่อกลางคืน (ม. คำหลวง มัทรี).