ขาว ๑

ว. มีสีอย่างสำลี, โดยปริยายหมายความว่า แจ่มแจ้ง, สะอาดบริสุทธิ์, ปราศจากมลทิน.

น. นักบวชนุ่งขาวห่มขาว.

ดูใน ชี ๑.

น. เรียกผ้าที่มีส่วนกลางขาว ว่า ผ้าท้องขาว เช่น ผ้าท้องขาวเชิงชายเขียน (พงศ. เลขา), ถ้ามีส่วนกลางเขียว เรียกว่า ผ้าท้องเขียว เช่น ผ้าท้องเขียวชายกรวย (พงศ. เลขา).

ว. มีสีอย่างสำลี, โดยปริยายหมายความว่า แจ่มแจ้ง, สะอาดบริสุทธิ์, ปราศจากมลทิน.

น. นักบวชนุ่งขาวห่มขาว.

ดูใน ชี ๑.

น. เรียกผ้าที่มีส่วนกลางขาว ว่า ผ้าท้องขาว เช่น ผ้าท้องขาวเชิงชายเขียน (พงศ. เลขา), ถ้ามีส่วนกลางเขียว เรียกว่า ผ้าท้องเขียว เช่น ผ้าท้องเขียวชายกรวย (พงศ. เลขา).