main-logo
ศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถาน
coniferous forest; pine forest
ป่าสนเขา[พฤกษศาสตร์ ๑๘ ก.พ. ๒๕๔๕]
คลังศัพท์ไทย (สวทช.)
Coniferous Forest
ป่าพรุหรือป่าบึงน้ำจืด , ป่าสน, Example:ป่าไม้ผลัดใบประเภทหนึ่ง ซึ่งพบกระจายเป็นหย่อมๆ ตามภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ มีอยู่ตามเขาและที่ราบบางแห่งที่สูงจากระดับน้ำทะเล ตั้งแต่ 200 เมตร ขึ้นไป บางครั้งพบปะปนอยู่กับป่าแดงและป่าดิบเขา ป่าสนโดยทั่วไปมีลักษณะเป็นป่าโปร่ง ไม่แน่นทึบเท่ากับป่าไม้ผลัดใบอื่นๆ มักจะขึ้นได้ดีในดินที่ไม่ค่อยอุดมสมบูรณ์ มีความเป็นกรดสูง เมื่อใบสนร่วงลงมาทับถมกันที่พื้นดิน ลูกไม้อื่นที่ร่วงลงมาไม่สามารถงอกได้ แต่ลูกสนจะสามารถแทรกลงสู่ดินจนงอกรากได้ ป่าสนจึงมักจะมีแต่ไม้สนล้วนๆ ในประเทสไทยมีสนเขาเพียง 2 ชนิดเท่านั้น คือ สนสองใบ และสนสามใบ สำหรับไม้พื้นล่างที่พบจะเป็นพวกหญ้าต่างๆ ซึ่งเป็นสาเหตุให้เกิดไฟไหม้อยู่เสมอ แลพน้ำมันจากเนื้อไม้สนก็เป็นเชื้อเพลิงอย่างดี ดังนั้นป่าชนิดนี้จึงต้องมีการป้องกันไฟอย่างรัดกุมและเข้มงวด [สิ่งแวดล้อม]
EDICT JP-EN Dictionary
針葉樹林
[しんようじゅりん, shinyoujurin](n) conifer forest; coniferous forest; needle-leaved forest[Add to Longdo]
เพิ่มคำศัพท์
add
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Copyright(c) 2003-Present Metamedia Technology
Terms of Use
Privacy Policy
Disclaimer