-ลูกประหล่ำ-

(-หฺล่ำ) น. เครื่องประดับสำหรับผูกข้อมือ มักทำเป็นลูกกลม ๆ หรือเป็นกลีบอย่างลูกมะยม หรือเป็นเหลี่ยมเป็นต้น สลักเป็นลวดลาย เดิมมีสีแดง ๆ, ประหล่ำ หรือ ลูกประหล่ำ ก็เรียก.

(-หฺล่ำ) น. เครื่องประดับสำหรับผูกข้อมือ มักทำเป็นลูกกลม ๆ หรือเป็นกลีบอย่างลูกมะยม หรือเป็นเหลี่ยมเป็นต้น สลักเป็นลวดลาย เดิมมีสีแดง ๆ, ประหล่ำ หรือ ลูกประหล่ำ ก็เรียก.