-ทำหน้าเป็น-

(พะคะ-) น. พระเครื่องรางชนิดหนึ่ง มีพระพักตร์ควํ่าและปิดทวารทั้ง ๙ คือ ตา ๒ หู ๒ จมูก ๒ ปาก ๑ ทวารหนัก ๑ ทวารเบา ๑, โดยปริยายใช้เรียกคนที่ทำหน้าควํ่าหน้างอไม่รับแขก ว่า ทำหน้าเป็นภควัม หรือ หน้าควํ่าเป็นภควัม

ว. อาการที่ทำหน้าเป็นหรือหลอกล้ออย่างไม่เหมาะแก่บุคคลหรือไม่ถูกกาลเทศะ เช่น ว่าแล้วยังทำหน้าทะเล้น.