27 ผลลัพธ์ สำหรับ

inquisitor

ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น: inquisitor, -inquisitor-

English-Thai: NECTEC's Lexitron-2 Dictionary [with local updates]NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH

inquisitor

(n)ผู้ทำการสอบสวน, See Also:สมาชิกของศาลพระสเปนสมัยก่อนที่มีชื่อเกี่ยวกับการทารุณ, Syn.analyst, examiner

English-Thai: HOPE Dictionary [with local updates]Hope Dictionary

grand inquisitor

ประธานคณะผู้สอบสวนความผิด

inquisitor

(อินควิซ'ซิเทอะ) n. ผู้ทำการสอบสวน, เจ้าหน้าที่ผู้ทำการสอบสวน, ผู้ชอบถาม, สมาชิกของศาลพระสเปญสมัยก่อนที่มีชื่อเกี่ยวกับการทารุณ, See Also:inquisitorial adj., Syn.inquisitionist

English-Thai: Nontri DictionaryNontri Dictionary

inquisitor

(n)เจ้าพนักงานไต่สวน, เจ้าหน้าที่สอบสวน, คนซักถาม

WordNet (3.0)WordNet (3.0)

grand inquisitor

(n)director of the court of Inquisition (especially in Spain and Portugal)

inquisitor

(n)a questioner who is excessively harsh, Syn.interrogator

inquisitor

(n)an official of the ecclesiastical court of the Inquisition

inquisitorial

(adj)especially indicating a form of prosecution in which proceedings are secret and the accused is questioned by a prosecutor who acts also as the judge, Ant.accusatorial

inquisitorial

(adj)marked by inquisitive interest; especially suggestive of an ecclesiastical inquisitor; ; - Waldo Frank

inquisitorial

(adj)having the authority to conduct official investigations

inquisitory

(adj)diligent and thorough in inquiry or investigation, Syn.probing, searching

The Collaborative International Dictionary of English (GCIDE) v.0.53Collaborative International Dictionary (GCIDE)

Inquisitor

n. [ L.: cf. F. inquisiteur. See Inquire. ] 1. An inquisitive person; one fond of asking questions. [ R. ] “Inquisitors are tatlers.” Feltham. [ 1913 Webster ]

2. (Law) One whose official duty it is to examine and inquire, as coroners, sheriffs, etc. Mozley & W. [ 1913 Webster ]

3. (R.C.Ch.) A member of the Court of Inquisition. [ 1913 Webster ]

Inquisitorial

a. [ Cf. F. inquisitorial. ] 1. Pertaining to inquisition; making rigorous and unfriendly inquiry; searching; as, inquisitorial power. “Illiberal and inquisitorial abuse.” F. Blackburne. [ 1913 Webster ]

He conferred on it a kind of inquisitorial and censorious power even over the laity, and directed it to inquire into all matters of conscience. Hume. [ 1913 Webster ]

2. Pertaining to the Court of Inquisition or resembling its practices. “Inquisitorial robes.” C. Buchanan. [ 1913 Webster ]

Inquisitorially

adv. In an inquisitorial manner. [ 1913 Webster ]

Inquisitorious

a. Making strict inquiry; inquisitorial. [ Obs. ] Milton. [ 1913 Webster ]

อังกฤษ-ไทย: ศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถาน [เชื่อมโยงจาก orst.go.th แบบอัตโนมัติและผ่านการปรับแก้]ศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถาน

inquiry official; inquisitor

พนักงานสอบสวน [ ป. วิ. อาญา ][นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕]

inquisitor; inquiry official

พนักงานสอบสวน [ ป. วิ. อาญา ][นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕]

inquisitorial procedure

วิธีพิจารณาระบบไต่สวน[นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕]