*แก้หน้า*

ดู สอดเข้าแก้หน้า.

ก. การที่บุคคลซึ่งไม่ใช่ผู้สั่งจ่ายหรือผู้รับรอง ได้รับรองหรือใช้เงินตามตั๋วแลกเงินแทนบุคคลใดบุคคลหนึ่งผู้ต้องรับผิดตามตั๋วแลกเงินนั้น.

ก. ลำเอียงในบุคคล, มุ่งเฉพาะคน.

ว. เหลอ (ใช้แก่หน้า) เช่น ก็หยุดยั้งนั่งหน้ากระป๋อหลอ (มณีพิชัย).

ว. ขาวมาก (มักใช้แก่หน้าที่ผัดแป้งไว้ขาวเกินไป).

ว. น่ารักน่าเอ็นดู (มักใช้แก่หน้าตาหญิงรุ่นสาว).

ว. ซีดเพราะป่วยไข้เป็นต้น, ไม่สดใส, ไม่สดชื่น, (ใช้แก่หน้า).

(-เหฺลอ) ว. เซ่อ, มีสีหน้าไม่รู้เรื่อง (ใช้แก่หน้า).

(-โลกะนะ) ว. เห็นแก่หน้า, เห็นแก่พวก, เช่น เขาเป็นคนมุโขโลกนะ.

ว. อาการที่ยิ้มไม่ออกเพราะไม่พอใจ (ใช้แก่หน้า) เช่น เขาถูกดุเลยทำหน้ามุ่ย.

ว. ป้าน, ไม่แหลม, สั้น อ้วน ใหญ่ (ใช้แก่หน้า) เช่น หมาบูลด๊อกหน้ามู่ทู่.

ว. มีสัณฐานใหญ่และนูน (มักใช้แก่หน้าผาก).

ก. ไม่เข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง, เป็นกลาง, คงความเป็นตัวของตัวเอง, ไม่เห็นแก่หน้าใคร, เช่น เขาตัดสินไม่เข้าใครออกใคร ปืนไม่เข้าใครออกใคร.

ก. ทำอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นการแก้หน้า.

เกียรติและศักดิ์ศรี เช่น เห็นแก่หน้า ไม่ไว้หน้า

(เหฺย) ว. เบ้ (ใช้แก่หน้า).

ว. เบ้เบี้ยวไป (ใช้แก่หน้า).