*เผล็ด*

น. ลักษณะของสิ่งที่เป็นพุ่มยอดแหลมอย่างดอกบัวตูม, (กลอน) พุ่ม เช่น ดอกพวงเผล็ดช่อ กระพุ่มห่อเกสร สลอนบุษบาบาน (ลอ), สองถันกระพุ่มกาญ- จนแมนมาเลขา (อนิรุทธ์).

ก. เผล็ด, ผลิ, เช่น พิเภทเพ็จผกากาญจน (ม. คำหลวง จุลพน).