*เดาะ*

ก. ทำให้เกิดเสียงดังด้วยการใช้ลิ้นดันเพดานปากเป็นต้น แล้วสลัดลงอย่างเร็วพร้อมอ้าปาก เพื่อแสดงความสบอารมณ์หรือสร้างความสนใจเป็นต้น, เดาะปาก ก็ว่า.

ว. กระเตาะ, รุ่น, เพิ่งแตกเนื้อสาว.

ก. โยนสิ่งของขึ้นแล้วเอาไม้ มือ หรือเท้ารับทำให้สะท้อนขึ้น เช่น สาวน้อยผู้เดาะคลี (กามนิต), เดาะลูกบอล

ร้าวจวนจะหัก เช่น ไม้คานเดาะ แขนเดาะ

เติมลงนิดหน่อยเพื่อให้คุณภาพเด่นขึ้น เช่น จืดไปเดาะเกลือลงไปหน่อย

โดยปริยายใช้เรียกผู้ที่กำลังจะดี แต่กลับมีข้อบกพร่องเสียกลางคัน ใช้เป็นคำแทนกริยาหมายความว่า ทำแปลกกว่าธรรมดาสามัญ เช่น ร้อนจะตายเดาะเสื้อสักหลาดเข้าให้.

ก. ทำให้เกิดเสียงดังด้วยการใช้ลิ้นดันเพดานปากเป็นต้น แล้วสลัดลงอย่างเร็วพร้อมอ้าปาก เพื่อแสดงความสบอารมณ์หรือสร้างความสนใจเป็นต้น, กระเดาะปาก ก็ว่า.

น. นม เช่น เดาะกะไดไดเลียม ลอดเคล้น (นิ. นรินทร์).

ว. อาการเดินอย่างกระปรี้กระเปร่า เช่น เดินเดาะเลาะทางมา.

น. ภรรยาที่เข้มงวดเกี่ยวกับรายจ่ายของสามี. (ดู แม่หญิงแม่หยัง ประกอบ).

ก. ทำให้หลุดออกมาด้วยคาถาอาคม เช่น สะเดาะโซ่ตรวน สะเดาะกุญแจ

ทำให้หมดสิ้นไปหรือเบาบางลง เช่น ทำบุญสะเดาะเคราะห์ ปล่อยนกปล่อยปลาสะเดาะเคราะห์.

ก. กระเดาะ, กระดก, เช่น สิ้นทั้งพันปากกระดากลิ้น, สิบปากกระดากลิ้นเคี้ยวฟัน (รามเกียรติ์ ร. ๑).

ว. เคย เช่น เดาะกะไดไดเลียม ลอดเคล้น (นิ. นรินทร์).

ก. ดาล เช่น กำเดาะกำดาลทวี (บวรราชนิพนธ์).

น. อาการที่เอาเข่าเดาะโดยงอเข่าแต่น้อย.

ก. เอาเฝือกประกับแขนหรือขาเป็นต้นที่เดาะหักเพื่อให้ปรกติ.

การเล่นลูกกลมด้วยลีลาเยื้องกรายเพื่อบูชาเทพเจ้า เช่น นางเริ่มเดาะคลีบูชาพระศรีเทวี (กามนิต).

ก. ทำให้มีรสชาติดีขึ้น เช่น แกงบวดถ้าเดาะเกลือเล็กน้อย จะชูรสขึ้น.

(บันเดาะ) น. กะเทย.

(บันเดาะ) น. กลองสองหน้าขนาดเล็กชนิดหนึ่งมีหลักอยู่ตอนบน ผูกตุ้มห้อยลงมาทางหน้ากลอง ใช้ไกวให้ตุ้มแกว่งกระทบหน้ากลองทั้ง ๒ ข้าง.