*เฉวียง*

เอียง, ตะแคง, ทแยง.

ว. เรียกการห่มผ้าปิดทางบ่าซ้ายเปิดบ่าขวา ว่า ห่มเฉวียงบ่า.

(-หฺวัด) ก. จับด้ามวัตถุแล้วปัดไปมา เช่น เฉวียงหัตถ์กระวัดวรธนู (สรรพสิทธิ์).

ก. คล้อง, ห่ม, เช่น บงบ่าเฉวียง (ม. คำหลวง จุลพน).

(เลปะ-, เลบ) น. การไล้, การทา, เครื่องลูบไล้ เช่น เฉวียงสายพรรณรายสูตรวิภุสนพัตรมาลัยเลปน์กามา ตระศัก (เสือโค).

น. วิธีห่มผ้าสไบให้เฉวียงบ่าข้างใดข้างหนึ่ง เรียกว่า ห่มสไบเฉียง.

น. สร้อยเครื่องประดับชนิดหนึ่งใช้คล้องเฉวียงบ่า.

น. เรียกวิธีห่มผ้าของพระภิกษุสามเณรอย่างหนึ่งโดยห่มเฉวียงบ่าและมีผ้ารัดอก.

น. เรียกวิธีห่มผ้าสไบให้เฉวียงบ่าข้างใดข้างหนึ่ง.