*หริ*

(-หฺริด) น. ผ้าที่ทอด้วยขนสัตว์แกมไหม.

น. ชื่อขนมอย่างหนึ่ง ทำด้วยแป้งถั่วเขียว ลักษณะเป็นเส้นเล็กและยาว มีหลายสี กินกับนํ้ากะทิผสมนํ้าเชื่อมใส่น้ำแข็ง.

น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Melogale personata Geoffroy ในวงศ์ Mustelidae ขนาดไล่เลี่ยกับพังพอนแต่หางสั้นกว่า ขนลำตัวหยาบแข็ง สีน้ำตาลอมเทาถึงดำ หน้าสั้นค่อนข้างแหลม หัวสีดำมีแถบขาวระหว่างตา กลางหัวมีแถบขาวพาดไปจนถึงกลางหลัง ส่วนคิ้วใต้ตา คอ และหูด้านในสีขาว ขาสั้น ฝ่าตีนกว้าง เล็บยาว โค้งปลายแหลมเหมาะสำหรับขุดดินและป่นต้นไม้ ออกหากินในเวลากลางคืน กินสัตว์ขนาดเล็ก.

น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Arctonyx collaris F. Cuvier ในวงศ์ Mustelidae ขนาดไล่เลี่ยกับสุนัขบ้าน รูปร่างอ้วน สั้น หลังโค้ง ขนลำตัวหยาบแข็งสีเหลืองอมเทาหรือดำ มีแถบสีดำพาดผ่านระหว่างหูมายังด้านข้างของจมูก มีแถบขาวพาดกลางหัวมาถึงปลายบนของปาก ตาเล็กสีดำ มีแถบขาวใต้ตา จมูกใหญ่คล้ายหมู คอสีขาว ใบหูเล็ก ครึ่งบนของหูสีขาวครึ่งล่างสีดำ ขาใหญ่สีดำ เล็บยาวโค้งปลายแหลมใช้ขุดดินรวมทั้งใช้จมูกดุดเพื่อหาอาหาร หางสั้น กินสัตว์เล็ก ๆ พืช และผลไม้.

(หะริ) น. ชื่อพระนารายณ์.

(หะริ) ว. สีขมิ้น, สีเหลืองอมแดง, สีเขียว.

(หะริคัน, หะริจัน) น. จันทน์แดง.

(หะริรัก) น. พระนารายณ์.

(หะริวง) น. วงศ์หรือเชื้อพระนารายณ์คือพระรามเป็นต้น.

น. ชื่อหนูขนาดเล็กถึงขนาดปานกลางหลายชนิด ในวงศ์ Muridae เช่น หนูหริ่งบ้าน (Mus musculus Linn.) มีขนลำตัวสีน้ำตาลเข้ม หัวค่อนข้างแบน หน้าสั้น ฟันเล็ก ขาสีดำ ปลายนิ้วสีขาว ฝ่าตีนสีเข้ม หางยาวสีดำ เคลื่อนไหวได้รวดเร็วและกระโดดเก่ง ในประเทศไทยมีผู้พบบางตัวมีแถบสีเหลืองพาดตามขวางบริเวณกลางลำตัวใกล้โคนขาหลัง แยกเป็นชนิดย่อย M. m. castaneusWaterhouse, หนูหริ่งไม้หางพู่ [ Chiropodomys gliroides (Blyth) ] มีขนลำตัวค่อนข้างยาว ด้านหลังสีน้ำตาลคล้ำ ท้องสีขาว หางยาว มีแผงขนสีขาวและดำตั้งแต่กลางหางไปถึงปลาย ปลายหางเป็นพู่สีขาว อาศัยอยู่ตามป่า.

ว. เสียงร้องของเรไร.

(หะรินะ) น. กวาง, เนื้อชนิดหนึ่ง, กระต่าย.

(หะรินะ) ว. สีขมิ้น, สีเหลืองอมแดง, สีเขียว.

(หะริด) น. ของเขียว

ผัก, หญ้า.

(หะริด) ว. เขียว

สีนํ้าตาล, สีเหลือง, สีเหลืองอ่อน.

(หะริตะกี, หะรีตะกี) น. ต้นสมอไทย.

(กดชะกอน) น. “ดอกบัวคือมือ” คือ กระพุ่มมือ เช่น กชกรต่างแต่งตั้ง ศิรสา (หริภุญชัย).

น. บ่วงหวายสำหรับดักสัตว์อย่างเนื้อและกวาง. (ประพาสมลายู), กระหริ่ง ก็ว่า.

ก. ครอบ, รักษา, ครอบงำ, ครอบครอง, เช่น พระเม้านอระเนิ้งคอบ เรียมทุกข์ เทือนี้ (หริภุญชัย).

น. ชื่อกลอนกลบทชนิดหนึ่ง กำหนดให้แต่ละวรรคมีคำเดียวกัน ผันวรรณยุกต์รูปสามัญ เอก โท ตรี และจัตวา สลับกันก็ได้ เช่น มโหรีรี่รี้ดีดสีเสียง จับปี่หริงหริ่งหริ้งพริ้งเพราะเพรียง ฆ้องสำเนียงเต๋งเต่งเต้ง ติงเหน่งโยน (ประชุมจารึกวัดพระเชตุพน).

ก. ยก เช่น ทายกรอำรุงรักษ์ รมเจด งามเอย (นิ. หริภุญชัย)

(เทบ-) น. ไม้สวรรค์ (มี ๕ คือ มนทาร ปาริชาตก สันตาน กัลปพฤกษ์ หริจันทน์).

ก. บัง เช่น ชลไพรผงแผ่นพื้น บนบด (นิ. หริภุญชัย).

ส. ข้าพเจ้า เช่น อกม่อนเมา บาบั้น บิ่นบ้าในทรวง (หริภุญชัย).

ก. มองผ่านเลยไป เช่น ยังมีพอคู่คล้อม ชายา สองฝ่ายหนมัคคา ม่ายแย้ม (นิ. หริภุญชัย).

ก. เริดร้าง เช่น สมุทโฆษว้างพินทู แม่งม้าง (หริภุญชัย).

น. ชื่อขนมชนิดหนึ่งทำด้วยแป้งข้าวเจ้า เส้นเล็ก ๆ คล้ายซ่าหริ่ม จับให้เป็นกลุ่มเล็ก ๆ คล้ายรังนก โรยหน้าด้วยมะพร้าวขูด น้ำตาลทราย งา หยอดด้วยกะทิ.

(สฺระ-) น. ปี่ไฉน เช่น นักคุณแคนคู่ฆ้อง สรไน (หริภุญชัย).