*หมักหมม*

ว. ที่ทิ้งไว้ให้คั่งค้างอยู่มาก ๆ เช่น เสื้อผ้าใช้แล้วก็ทิ้งหมักหมมไว้ ไม่รู้จักเก็บไปซักเสียที.

(เกฺรอะกฺรัง) ว. หมักหมมแห้งติดอยู่.

ก. อาการที่เลือดระดูเสียที่หมักหมมอยู่ข้างในไหลออกมา.

ว. อาการที่รู้สึกอึดอัด เพราะมีแก๊สเกิดขึ้นจากการหมักหมมของอาหารในกระเพาะอาหารและลำไส้ เนื่องจากอาหารไม่ย่อยตามปรกติ.

(-สบ) ว. ไม่มีเครื่องหมักหมมในสันดาน, หมดมลทิน, หมายถึง พระอรหันต์.

(เปฺรอะ) ว. เลอะ เช่น ผ้าเปรอะ, เกรอะกรัง เช่น สนิมเปรอะ, หมักหมม เช่น ขี้ไคลเปรอะ