5 ผลลัพธ์ สำหรับ 

*ลิ้นทอง*

 ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น: ลิ้นทอง, -ลิ้นทอง-
พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔
น. คนที่พูดดี พูดเก่ง หรือพูดคล่องน่าฟัง.
ว. ที่พูดจาคล่องแคล่วไพเราะน่าฟัง.
น. ชื่อนกขนาดเล็กชนิด Ampeliceps coronatus Blyth วงศ์ Sturnidae ตัวสีดำเหลือบเป็นมัน ขอบขนปลายปีกสีเหลือง ตัวผู้กระหม่อม ด้านข้างของหัว และคอหอยสีเหลืองจัด ตัวเมียเฉพาะกระหม่อมเป็นสีเหลือง ทำรังตามโพรงไม้ กินผลไม้และแมลง เป็นนกที่สามารถร้องเลียนเสียงคนและสัตว์อื่น ๆ ได้, เอี้ยงหัวสีทอง ก็เรียก.
ว. ที่พูดจาคล่องแคล่ว ไพเราะน่าฟัง.
ดู ลิ้นทอง.
เพิ่มคำศัพท์
add
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ