*ลงส้น*

ว. ใช้ประกอบหลังนามหรือกริยา หมายความว่า ไม่ดัง, เบา, เช่น เสียงค่อย พูดค่อยเดินค่อย ๆ อย่าลงส้น

ก. เคาะ เช่น อย่าเดินลงส้น ไม่อย่างนั้นจะเอาไม้เราะตาตุ่ม, ต่อยริมออกทีละน้อยเพื่อให้ได้รูปตามต้องการ เช่น เราะกระเบื้อง เราะปากขวด, ทำให้แตกออกจากกัน เช่น เราะถั่วทอง, เคาะให้หลุด เช่น เราะสนิม เราะกระดูกหมู