*รักร้อย*

น. ชื่อลายอย่างหนึ่ง ผูกเป็นลายกระจังตาอ้อยเรียงซ้อนเนื่องกันไปเป็นแถวยาว, เรียกสร้อยอ่อนประดับข้อมือ ทำด้วยทองลงยา มักผูกเป็นลายกระจังตาอ้อย บางทีก็ประดับพลอยด้วย ว่า สร้อยรักร้อย.

น. เครื่องราชศิราภรณ์อย่างหนึ่ง มีวงขอบเป็นอย่างมาลัยรักร้อย ตอนบนเป็นจอมรูปกรวย มีมาลัยรักร้อยคั่นอีกชั้นหนึ่ง ยอดสูงเรียว ปลายมีลักษณะเป็นกลีบ ๕ กลีบ เรียกว่า พระชฎากลีบ.

น. ลอมพอกที่ประดับมาลัยรักร้อย และมีเกี้ยวรัดรอบส่วนที่ต่อขึ้นไปเป็นปลายชฎา.