*ระแด*

น. เรียกชายหรือหญิงที่เป็นหมันว่า พ่อกระแด้ง แม่กระแด้ง.

ว. คดไปมา.

ว. กระแดะ, ดัดจริต, เช่น อย่าทำดื้อกระแด้แร่เลยแม่เอ๋ย (มณีพิชัย).

ว. อาการที่ดิ้นอย่างทุรนทุรายแต่หาทางไปไม่ได้ ในคำว่า ดิ้นกระแด่ว ๆ, แด่ว ๆ ก็ว่า.

ก. ดัดจริต, ทำในสิ่งที่ไม่น่าทำ.

ก. ดัดจริตดีดดิ้น, แดะแด๋ ก็ว่า.

น. คนเดินหมาย, คนนำข่าวสาร, ผู้สื่อข่าว, นักการ

พนักงานตามคน, ตำแหน่งข้าราชการในราชสำนัก, คู่กับ ปะขาว, บาแดง ก็ใช้.

น. เครื่องมือของช่างทอง สำหรับเคาะสิ่วสลัก มีรูปคล้ายค้อน แต่แบน ทำด้วยเขาสัตว์

เรียกมีดพกปลายแหลมชนิดหนึ่งที่มีด้ามงอเฉียงลง ว่า มีดประแดะ, คอม้า ก็เรียก.

น. มีดพกปลายแหลมชนิดหนึ่งที่มีด้ามงอเฉียงลง, มีดคอม้า ก็เรียก.

น. คนชาติข่าพวกหนึ่ง ในตระกูลชวา–มลายู อยู่ทางฝั่งซ้ายแม่นํ้าโขง.

น. ชื่อกล้วยไม้อิงอาศัยชนิด Epigeneium amplum (Lindl.) Summerh. ในวงศ์ Orchidaceae ดอกใหญ่ ทั้งกลีบนอกและกลีบในสีเหลืองประแดง, เอื้องศรีเที่ยง ก็เรียก.

น. คนชาวเขาจำพวกหนึ่ง แบ่งออกเป็น ๒ พวก พวกหนึ่งพูดภาษาในตระกูลมอญ−เขมร เช่น ข่าอัตตะปือ ข่าตองเหลือง และอีกพวกหนึ่งพูดภาษาในตระกูลอินโดนีเซียน ได้แก่ ข่าระแด และ ข่าจะราย.

เรียกมีดพกปลายแหลมชนิดหนึ่งที่มีด้ามงอเฉียงลง ว่า มีดคอม้า, ประแดะ ก็เรียก.

น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Justicia ventricosa Wall. ในวงศ์ Acanthaceae ต้นสูงได้ถึง ๓ เมตร ใบออกตรงข้ามกัน ปลายและโคนใบแหลม ดอกสีขาวประแดง ออกเป็นช่อแน่นที่ปลายกิ่ง ต้นและใบใช้ทำยาได้, บัวฮาดำ ก็เรียก.

ว. อาการที่ดิ้นอยู่กับที่ เช่น ดิ้นแด็ก ๆ ชักแด็ก ๆ ติดแด๊ก ๆ, กระแด็ก ๆ หรือ กระแด๊ก ๆ ก็ว่า.

ว. อาการที่ดิ้นอย่างทุรนทุรายแต่หาทางไปไม่ได้ในคำว่า ดิ้นแด่ว ๆ, กระแด่ว ๆ ก็ว่า.

ว. ดัดจริตดีดดิ้น, กระแดะกระแด๋ ก็ว่า.

พนักงานตามคน, ตำแหน่งข้าราชการในราชสำนัก, ประแดง ก็ใช้.

ตำแหน่งข้าราชการชั้นขุนหมื่นพวกหนึ่ง, คู่กับ ประแดง.