*พิกุล*

เรียกอาการที่นิ่งไม่ยอมพูด ว่า กลัวดอกพิกุลจะร่วง.

น. ชื่อไม้ต้นชนิด Mimusops elengi L. ในวงศ์ Sapotaceae กลีบดอกจักแหลม กลิ่นหอมและหอมอยู่จนแห้ง ใช้ทำยาได้, พายัพเรียก แก้ว, ปักษ์ใต้เรียก กุล.

ดู ตะเคียนเผือก.

น. ต้นพิกุล. (ดู พิกุล).

น. เกสรดอกไม้ ๕ ชนิด มี เกสรดอกพิกุล เกสรดอกบุนนาค เกสรดอกสารภี เกสรดอกบัวหลวง เกสรดอกมะลิ.

(ถิ่น–พายัพ) ต้นพิกุล. (ดู พิกุล).

น. ท่อนไม้ของต้นตะแบก พิกุล และบุนนาค ที่ผุราขึ้นเป็นจุดขาว ๆ มีกลิ่นหอม ใช้เป็นเครื่องยาไทย.

(-ทิบพะยะ-) น. พิกัดตัวยาประเภทหนึ่งในตำรายาไทย จำกัดจำนวนตัวยาอันมีกลิ่นหอมดังยาทิพย์ไว้ ๔ อย่าง คือ ดอกพิกุล รากชะเอมเทศ รากมะกล่ำเครือ รากขิงแครง.

น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Homalium grandiflorum Benth. ในวงศ์ Flacourtiaceae มักขึ้นริมนํ้าและที่ชุ่มชื้น ดอกคล้ายดอกพิกุล, ไก๊ ชุมแสงแดง หรือ พิกุลป่า ก็เรียก.

น. ดอกพิกุล. (จินดามณี). (ช. bunga tanjong ว่า ดอกพิกุล).

(-กุน) น. ต้นพิกุล.

น. ชื่อต้นไม้ ดอกหอมเหมือนพิกุล แต่ดอกใหญ่.

น. ชื่อลายจักสานลายหนึ่ง ใช้ในการสานสิ่งของหลายอย่าง เช่น สานชะลอม สานกระเช้าตาดอกพิกุล มักสานด้วยไม้ไผ่ จะสานด้วยตอกปื้นหรือตอกตะแคงก็ได้ มีลักษณะเป็นตาหกเหลี่ยม, ลายเฉลว ๖ มุม ก็เรียก.

(วะกุละ) น. ต้นพิกุล.