*ผจง*

(ผะจง) ก. ตั้งใจทำให้ดี, บรรจง, เช่น ผจงแต่ง ผจงจัด.

ที่, กอง, เช่น กระลาบังคลคนผจง (ดุษฎีสังเวย).

ว. อ่อน, งาม, หวาน, ไพเราะ, เช่น กรรณาคือกลีบกมลโก- มลกามแกล้งผจง (สมุทรโฆษ).

ก. ขี่ เช่น ชำนิโคคำแหงแรง. (ข. ชิะ). น. พาหนะ เช่น ย่อมอัษฎคชำนวยพงศ์ ควรเปนชำนิผจง แก่นฤบดีดีจริง (สมุทรโฆษ).

(ตฺระ-) ว. ประเดี๋ยว, บัดใจ, ทันใด, เช่น พลิกไปมาฟื้นตื่นองค์ ในรถมาศผจง ก็ตื่นตรบัดบัดใจ (อนิรุทธ์), กระบัด ก็ใช้.