*ประดัง*

ดังขึ้นพร้อมกัน, แซ่ซ้อง, (หมายเอาเสียง).

(กฺลุ้ม) ก. ปกคลุมอยู่ทำให้มืดคลุ้ม เช่น ควันกลุ้ม หมอกกลุ้ม. ว. ชุลมุน, ขวักไขว่, เช่น วิ่งกันให้กลุ้ม, ประดังกัน ในคำว่า พูดกันให้กลุ้ม.

ก. ประดังห้อมล้อมเข้ามา.

ก. ออกัน, ประดังกัน.

ว. ประดัง, คับคั่ง.

ก. อาการที่คนหลายคนหรือสัตว์หลายตัวรวมกันเข้ามาทำอย่างใดอย่างหนึ่งแก่ผู้หนึ่งหรือสิ่งหนึ่งอย่างไม่มีระเบียบ เช่น รุมตี รุมด่า แมลงวันรุมตอมเมล็ดทุเรียน, ประดังห้อมล้อมเข้ามา เช่น กลุ้มรุม รุมกันเข้าไปซื้อของ, ประดังกันเข้ามา เช่น โดนโรครุมเสียแย่

ก. ประดังเข้ามา เช่น มีเรื่องร้าย ๆ เข้ามารุมเร้าอยู่เสมอ.

ว. ประดังกัน เช่น วิ่งสอกันมารับหน้า, หลั่งออกมาออ ในคำว่า น้ำลายสอ.