*ที ๒*

น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น ท่าดีแต่ทีเหลว ได้ที เสียที.

น. ผู้รู้, นักปราชญ์.

คำประกอบท้ายกริยา แสดงความตั้งใจมั่นหมาย เช่น วันนี้มีเวลาว่าง จะได้จัดโต๊ะหนังสือเสียที, คำประกอบท้ายกริยา แสดงความโล่งใจ เช่น เขามานั่งคุยอยู่นานกลับไปเสียที เราจะได้ทำอย่างอื่นบ้าง.

น. ต้นคนทีเขมา. (ดู คนทีเขมา ที่ คนที ๒).

ดู คนทีสอ ที่ คนที ๒.

ดู คนที ๒.

ดู คนทีสอ ที่ คนที ๒.

น. ต้นคนทีสอ. (ดู คนทีสอ ที่ คนที ๒).

ดู คนทีสอ ที่ คนที ๒.