*ตะไกร*

(-ไกฺร) น. เครื่องมือสำหรับตัดโดยใช้หนีบ มี ๒ ขา, ลักษณนามว่า เล่ม, เขียนเป็น กรรไกร หรือ กรรไตร ก็มี.

(-ไกฺร) น. คำเรียกเหยี่ยวชนิดหนึ่งว่า เหยี่ยวตะไกร.

ว. ปากจัด, ชอบพูดจาเหน็บแนม.

(กันไกฺร) น. ตะไกร. (เลือนมาจาก กรรไตร). (ดู ตะไกร ๑).

(กันไตฺร) น. ตะไกร. (ข. กนฺไตฺร; ส. กรฺตริ). (ดู ตะไกร ๑).

น. ชื่อเหยี่ยวชนิดหนึ่ง เรียกว่า เหยี่ยวกระไตร เช่น กระไตรตระไนตรู (เสือโค), เขาคุ่มกระตรุมกระไตร (สรรพสิทธิ์), ตะไกร ก็เรียก.

(-ไกฺร, -ไตฺร) ดู ตะไกร ๑.

(-ไตฺร) ดู ตะไกร ๑.

ก. เอาตะไกรเล็มผมให้เสมอกัน.

(-กันไกฺร) น. กระดูกต้นคางที่อ้าขึ้นอ้าลง มีลักษณะอย่างกรรไกร, ขากรรไตร หรือ ขาตะไกร ก็ว่า.