*ชะ ๑*

ก. ทำให้สิ่งสกปรกหรือสิ่งที่ติดอยู่บนผิวหน้าค่อย ๆ หลุดไปหรือหมดไปด้วยนํ้าเป็นต้น เช่น ชะแผล ฝนตกหนักชะหน้าดินไปหมด.