*คราก*

สึกกร่อน เช่น รูกลอนคราก รูรอดคราก

กระดูกตะโพกเคลื่อนที่แยกออก เรียกว่า ตะโพกคราก.

(โคฺรกคฺราก) ว. เสียงท้องดังเช่นนั้น.

ว. คำที่กล่าวเปล่งออกมาหมายความว่า หนักเหลือเกิน, เดือดร้อนเหลือเกิน.

น. ไม้แข็งเช่นเต็งรัง ทำเป็นปลอกตอกอัดไว้ในรูดุมเกวียน สำหรับสอดเพลาเข้าในรูนั้นป้องกันมิให้รูดุมคราก.

ว. เต็มไปด้วยกาม เช่น ชงครากามิศน้อง ยังยังติดแม่ (ทวาทศมาส), โกมลมิ่งโกมุท กาเมศ เรียมเอย (ทวาทศมาส).

(คฺรุคฺระ) ว. ขรุขระ, ไม่เรียบเป็นตะปุ่มตะป่ำ, เช่น ทั้งคางเคราก็ครุคระขึ้นรำไรอกย่นขนเขียวขดแข็ง (ม. ร่ายยาว ชูชก).

(แคฺรก) ว. คราก, ใช้คู่กับคำ คราก เป็น ครากแครก หรือ แครกคราก ก็ได้ เช่น กบทูย้อยแยกแครกคราก (ม. ร่ายยาว ชูชก).