กระดูกอึ่ง

ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น: กระดูกอึ่ง, -กระดูกอึ่ง-

ไทย-ไทย: พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ [with local updates]พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔

กระดูกอึ่ง

น. ชื่อไม้พุ่ม ๓ ชนิดในสกุล Dendrolobium และ Dicerma วงศ์ Leguminosae คือ ชนิด D. triangulare (Retz.) Schindl. มักขึ้นในที่โล่งตํ่าซึ่งชุ่มแฉะในฤดูฝน ฝักเล็กแบนคอดกิ่วเป็นข้อ ๆ ใช้ทำยาได้, ขมิ้นนาง ขมิ้นลิง ลูกประคำผี หน้านวล เหนียวหมา หรือ อีเหนียว ก็เรียก

กระดูกอึ่ง

ชนิด D. lanceolatum (Dunn) Schindl. ขึ้นตามป่าผลัดใบที่มีต้นไผ่ สูงประมาณ ๑ เมตร ใบรูปไข่กลับ โคนใบสอบ, กระดูกเขียด แกลบหนู แกลบหูหนู แปรงหูหนู หรือ อึ่งใหญ่ ก็เรียก

กระดูกอึ่ง

และชนิด Dicerma biarticulatum (L.) DC. ชอบขึ้นตามไหล่ทางที่ตัดผ่านทุ่งนา สูงประมาณ ๑ เมตร ใบเล็กคล้ายใบมะขาม ดอกสีม่วง.

กระดูกเขียด

ดู กระดูกอึ่ง.

แกลบหนู, แกลบหูหนู

(แกฺลบ-) ดู กระดูกอึ่ง.

ขมิ้นนาง

ดู กระดูกอึ่ง.

ขมิ้นลิง

ดู กระดูกอึ่ง.

แปรงหูหนู

ดู กระดูกอึ่ง.