สะพัง

น. แอ่ง, บ่อ, หนอง, ตระพัง ตะพัง หรือ สะพัง ก็เรียก.

(ตฺระ-) น. แอ่ง, บ่อ, หนอง, เช่น กลางเมืองสุโขทัยนี้มีน้ำตระพังโพยสี (จารึกหลักที่ ๑), ตะพัง กระพัง หรือ สะพัง ก็ว่า.

น. แอ่ง, บ่อ, หนอง, ตระพัง ตะพัง หรือ สะพัง ก็เรียก.

(ตฺระ-) น. แอ่ง, บ่อ, หนอง, เช่น กลางเมืองสุโขทัยนี้มีน้ำตระพังโพยสี (จารึกหลักที่ ๑), ตะพัง กระพัง หรือ สะพัง ก็ว่า.