มะ ๑

(ยะมะ) ก. สำรวม.

(วามะ-) ว. ซ้าย, ข้างซ้าย.

ดู วาม- ๒.

(แหฺมะ) ก. นั่งหรือวางของทิ้งไว้ชั่วคราว เช่น เดินมาจนเหนื่อยเลยแหมะอยู่ที่โคนต้นไม้ก่อน เอาของแหมะไว้ตรงนี้อีกแล้ว.

(แหฺมะ) ว. อาการที่นั่งหรือวางของทิ้งไว้ชั่วคราว เช่น นั่งแหมะ วางของแหมะ.

(ยะมะ) ก. สำรวม.

(วามะ-) ว. ซ้าย, ข้างซ้าย.

ดู วาม- ๒.

(แหฺมะ) ก. นั่งหรือวางของทิ้งไว้ชั่วคราว เช่น เดินมาจนเหนื่อยเลยแหมะอยู่ที่โคนต้นไม้ก่อน เอาของแหมะไว้ตรงนี้อีกแล้ว.

(แหฺมะ) ว. อาการที่นั่งหรือวางของทิ้งไว้ชั่วคราว เช่น นั่งแหมะ วางของแหมะ.