- /เฟ็น สึ//F EH1 N S//fˈens/
- (เฟนซฺ) {fenced,fencing,fences} n. รั้ว,เครื่องกั้น,คอกล้อม,พะเนียด,ศิลปะหรือกีฬาฟันดาบ,ความชำนาญในการโต้แย้ง,บุคคลผู้รับและจำหน่ายของโจร,สถานที่รับและจำหน่ายของโจร. -Phr. (sit on the fence เป็นกลาง,ไม่เข้าข้างฝ่ายใด) . vi. เล่นหรือฝึกฝนการฟันดาบ,ล้อมรั้ว,[hope]
- รั้ว: กำแพง, ที่กั้น, สิ่งกีดขวาง[lex2]
- ผู้ซื้อหรือขายของโจร (คำสแลง): ผู้ซื้อหรือขายของที่โขมยมา[lex2]
- ล้อมรั้ว: กั้นรั้ว[lex2]
- ซื้อหรือขายของโจร (คำสแลง): ซื้อหรือขายของที่โขมยมา[lex2]
- พูดหลบหลีก: พูดเลี่ยง, เลี่ยงไม่ตอบคำถาม[lex2]
- โต้เถียง: โต้แย้ง[lex2]
- (n) รั้ว,คอก,เพนียด,เครื่องกั้น[nontri]
- (vi) ฟันดาบ,พูดเลี่ยง,พูดหลบหลีก,ปัดป้อง[nontri]
- (vt) กั้นรั้ว,ล้อมคอก,กีดกั้น[nontri]