- /ม ยู ถึ//M Y UW1 T//mjˈuːt/
- (มิวทฺ) adj. ใบ้,พูดไม่ได้,ไม่ริปาก,เงียบ,ไม่ออกเสียง,ไม่แก้ตัว (เมื่อถูกกล่าวหา) n. คนใบ้,คนที่ไม่แก้ตัวเมื่อถูกกล่าวหา,การไม่ออกเสียง,เครื่องหมายหยุด. vt. อุดเสียง,ระงับเสียง,เก็บเสียง,ลดความเข้มข้นของสีลง. ###SW. muteess n.[hope]
- ไม่ออกเสียง[lex2]
- ไม่แก้ตัว (เมื่อถูกกล่าวหา)[lex2]
- ใบ้: ซึ่งพูดไม่ได้[lex2]
- คนใบ้[lex2]
- คนที่ไม่แก้ตัวเมื่อถูกกล่าวหา[lex2]
- การไม่ออกเสียง[lex2]
- (adj) เป็นใบ้,ไม่พูด,เงียบ,นิ่ง[nontri]
- (n) คนใบ้,เครื่องหมายหยุด,การไม่ออกเสียง[nontri]