- /ผริ ซิ ผิ เท ถึ//P R IH0 S IH1 P IH0 T EY2 T//prɪsˈɪpɪtˌeɪt/
- (พรีซิพ'พิเทท) vt. เร่งให้เกิดขึ้น,ทำให้ตกตะกอน,ทำให้ฝนตก,ผลัก,ส่ง,ทุ่ม,โยน. vi. ตกตะกอน, (ฝน) ตก,ถลำเข้าสู่. adj. พุ่งลง,รีบด่วน,หุนหัน,ใจร้อน. n. ตะกอน ###SW. precipitateness n. precipitative adj. precipitator n.[hope]
- เร่งให้เกิดเร็วขึ้น[lex2]
- ส่งไปอย่างรวดเร็ว[lex2]
- ตกตะกอน[lex2]
- ทำให้ตกตะกอน[lex2]
- หุนหันพลันแล่น: ทำอย่างรีบเร่งไม่ได้คิดก่อน[lex2]
- ทันทีทันใด[lex2]
- ตะกอน[lex2]
- (vt) เร่งรัด,ผลัก,หนุน,ยุ,โยน,ทุ่ม[nontri]