- /ฟลู ถึ//F L UW1 T//flˈuːt/
- (ฟลูท) {fluted,fluting,flutes} n. ขลุ่ย,ราง,ร่อง,ร่องเล็บมือ,รางเว้า vi. เป่าขลุ่ย. vt. ขับร้องเสียงคล้ายขลุ่ย,ทำให้เกิดร่อง[hope]
- ขลุ่ย: ปี่[lex2]
- เป่าขลุ่ย[lex2]
- แก้วทรงสูงที่ใช้ในการดื่มแชมเปญ[lex2]
- (n) ขลุ่ย,ร่องเล็บมือ,ร่อง,ราง[nontri]
- (vi) เป่าขลุ่ย[nontri]