- /เบ็ล//B EH1 L//bˈel/
- (เบล) {belled,belling,bells} n. ระฆัง,กระดิ่ง,เสียงระฆัง vt. ทำให้บวมคล้ายระฆัง,ติดระฆัง vi. มีรูปร่างคล้ายระฆัง,ดังสนั่นหวั่นไหว,ร้องตะโกน -Conf. belle[hope]
- ระฆัง: กระดิ่ง, กริ่งประตู[lex2]
- ของที่มีลักษณะคล้ายระฆัง: ทรงกระดิ่ง, ทรงระฆัง[lex2]
- กริ่งสัญญาณ[lex2]
- ทำให้กว้างออกจนมีรูปร่างคล้ายระฆัง[lex2]
- เสียงร้องหรือเสียงหอนของสุนัขล่าเนื้อ[lex2]
- ร้องหรือหอน[lex2]
- โทรหา[lex2]
- (n) ระฆัง,กังสดาล,กระดิ่ง,กระพรวน[nontri]